ΠΛΑΚΑΔΟΣ

Σήμερα την τιμητική του έχει ο Πλακάδος , λόγω της εορτής του Αγίου Βλασίου, πολιούχου του χωριού.
Το μπλοκ μας δημοσιεύει ....

Κείμενο του Μάκη Αξιώτη από το βιβλίο "Στα χνάρια τα παληά- Οδοιπορικό γύρω από τον Κόλπο της Γέρας", Έκδοση του Παγγεραγωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Αθήνας- Φεβρουάριος 1987 που αναφέρεται στον Πλακάδο

Το μικρότερο από τα χωριά της Γέρας που χαϊδευτικά το αποκαλούν και «Βερολίνο». Είναι χτισμένο επάνω σ' ένα λόφο, στα βόρεια του Παππάδου. Ένας ποταμός που κυλά κάτω από κυπαρίσσια και φέρνει τα νερά του από τη ρεματιά της «Μάννας»περνά δίπλα από χωριό και μετά αφού διασταυρωθεί µε τον δημόσιο δρόμο ενώνεται µε το άλλο ποταμάκι και καταλήγουν στον ποταμό της «Ψας». Εδώ λοιπόν δίπλα στον αµαξιτό βρίσκονται οι δυο είσοδοι του χωριού. Η μια περνά επάνω από το ποταμάκι µε παληό γεφυράκι και είναι λιθόστρωτη.  Εκεί δίπλα υπάρχει το ηρώο του χωριού µε ένα αγροκήπιο και ένα κεντράκι που σκιάζεται από υψηλά και πυκνόφυλλα δένδρα. Είναι γραφικότατο και πολύ δροσερό τις καλοκαιριάτικες νύχτες. Ανεβαίνοντας αυτό το καλντερίμι, στο δεξί µας χέρι συναντάμε το δημοτικό σχολείο. Τέλος συναντάμε τον άλλο δρόμο που ανεβαίνει από τον αμαξιτό και είναι στρωμένος με μπετόν. Από εδώ ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα. Ο δρόμος αυτός οδηγεί σε μια μικρή πλατεία όπου βρίσκεται η αυλόπορτα της εκκλησίας. Εκεί υπάρχει μια βρύση µε κρύο νερό. Αυτή η ­βρύση είναι πολύ παληά και δένεται µε την ιστορία του χωριού. Μαζεύει το νερό σε μια κτιστή στέρνα και στη μέσα μεριά (προς την αυλή της εκκλησίας) ο κρουνός ξεπηδά από το μέσον της πλάκας ενός παλαιοχριστιανικού θωρακίου. Η εκκλησιά, είναι ο Αη-Βλάσης. Είναι μια τρίκλιτη βασιλική που κτίσθηκε το 1840 (τότε τέλειωσε). Αυτό το φανερώνει η εντοιχισμένη κτητορική επιγραφή που φέρει ανάγλυφα τεκτονικά εργαλεία και στο περιθώριο την ημερομηνία. Μέσα στο ναό φυλάγεται συμφωνητικό βάσει του οποίου οι κάτοικοι του χωριού έβαλαν το ­1839 να φτιάξουν δυο μαστόροι τα παράθυρα της εκκλησίας. Μάστορας στο κτίσιμο αναφέρεται ο Παναγιώτης Τσακυρέλλης. Η εκκλησιά διατηρεί στον εσωτερικό της διάκοσμο την παλιά της, γραφική αίγλη. Εκείνο όμως που έχει μεγάλη σημασία είναι το αρχαίο υλικό που έχει εντοιχιστεί στους τοίχους της και βρίσκεται σκορπισμένο στην αυλή της. Η εκκλησιά λοιπόν άρχισε να κτίζεται το 1836. Γι' αυτό υπάρχει και πλάκα στον αυλότοιχο καθώς και το τούρκικο φιρμάνι της άδειας. Σαν παληά εκκλησιά του χωριού αναφέρεται η Κοίμηση της Θεοτόκου που βρίσκεται τώρα ξανακτισμένη στο υψηλότερο σημείο του χωριού, που ονομάζεται «παναγιά». Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, επειδή φωτοβολούσε ο τόπος τις Άγιες ημέρες του Πάσχα, οι τούρκοι την έκαψαν και έδωσαν άδεια να κτισθεί ένα μικρό κτίσμα πιο χαμηλά όπου οι χριστιανοί λειτουργούσαν. Αυτό το μικρό σπιτάκι υπάρχει ακόμα πίσω από τον αη- Βλάση και πρέπει κανείς να κατεβεί αρκετά σκαλοπάτια για να µπει μέσα. Μετά δόθηκε η άδεια για να χτιστεί η σημερινή. Το χρονικό και την προφορική παράδοση που αφορά το κτίσιμό της το αναφέρει γλαφυρά ο Στρατής Δεδέκης στο περιοδικό «Γέρα» (τευχ. 8, 1982). Πάντως για να κτισθεί αυτή η εκκλησιά κουβαλούσαν νύκτα και ημέρα µε ζώα λιθόπλινθους, πλάκες και άλλα αρχιτεκτονικά µέλη από την αρχαία τοποθεσία της Μάννας. Αναφέρεται ότι και οι ίδιοι οι τούρκοι βοήθησαν µε βόδια και καζάκες στην μεταφορά αυτού του υλικού. Έτσι στον ανατολικό τοίχο, εκτός από τους ορθογώνιους λιθόπλινθους µε τα σημάδια των συνδέσμων, διακρίνεται μια πλάκα µε σταυρό, μια κεφαλή σπασμένου κιονίσκου, ένας πεσσός παλαιοχρι­στιανικού ιερού και πιο επάνω ο μάστορας έχει σκαλίσει επάνω σε κόκκινη πέτρα το Τ των τεκτόνων(του σιναφιού) μέσα σε ανάγλυφο άστρο (το ίδιο σημάδι έχει και η Παναγιά της Αγιάσσου). Στην ΒΑ γωνία η μικρή πλευρά ενός ορθογώνιου λιθόπλινθου φέρει ανάγλυφα «τρίγλυφα». Δίπλα εκεί βρίσκονται ένα κομμάτι µε φυτικό διάκοσμο και ένας πεσσός ιερού. Στο νότιο τοίχο βλέπουμε ακόμα μια πλάκα µε ανάγλυφο σταυρό και ένα άλλο δακτυλιοειδές κομμάτι. Μέσα στην αυλή βρίσκονται σκόρπιοι λιθόπλινθοι και  πλάκες από το ντόπιο γκρίζο μάρμαρο και καθώς αναφέρουν υπήρχε και το πέλμα από λιοντάρι που δεν μπόρεσα να ιδώ. Όλα αυτά είναι παλαιοχριστιανικά και παλαιότερα κατά­λοιπα της περιοχής και ιδίως της «Μάννας». Δυο άλλα κομμάτια βρίσκονται μέσα στην αυλή του σπιτιού κάτω από την εκκλησία (ανατολικά). Εκεί στη ρίζα του βράχου ανάβουν καντήλι μπροστά  σε δυο μάρμαρα, το ένα από τα οποία φέρει μεγάλο ανάγλυφο σταυρό και το άλλο τα γνωστά επάλληλα τετράγωνα µε σταυρό. Ο Αη-βλάσης είναι ζωντανό μουσείο που κρατά ζωντανό ένα κομμάτι από την ιστορία της «Μάννας».

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΑΣ 
πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο : 

http://www.gera.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=134&cnode=118