«Τα μικρά δεν ήθιλι τα
μιγάλα γύριβγι , γύρνα του χειρόμυλου κούνα τσι του διάβουλου»
Τούτη τη γεραγώτικη παροιμία, την οποία άκουγε από
την μητέρα του Μαρία Καραγιασσώτη, ανέβασε στο Φατσοτέφτερο ( fb) o Στρατής Καραγιασσώτης και μας θύμισε επίσης και τα σχετικά σχόλια του
Σταυράκη Αναγνώστου στο βιβλίο του «ΛΕΣΒΙΑΣ
ΩΔΗ».
Την παροιμία την άκουγα κι εγώ μικρός από τη γιαγιά μου Αριάδνη
Γιαννίκου ως εξής, όταν «κουτούρντζα» και ήμουν τρομερά απαιτητικός : « Δεν
εκάθουστουν καλά/ Δίχους νου/ Δίχους μυαλά/Τα μικρά δεν ήθιλις /τα μιγάλα
γύριβγις». Σαν την άκουγα ήξερα πως δεν θα περνούσε το δικό μου, ότι τα
τερτίπια μου έπρεπε να πάρουν τέλος.
Παρουσιάζουμε παρακάτω
απόσπασμα από το βιβλίο του Σταυράκη Αναγνώστου που αναφέρεται σε δύο παλιές παροιμίες:
Η πρώτη επιβίωσε ως τον 19ο μ.Χ.
αι. και έχει ως «ήρωα» της ,τον σοφό Πιττακό, ο οποίος παρότι ήταν αισυμνήτης της Λέσβου, έκανε και χειρωνακτικές εργασίες, όπως μαρτυρεί ένα λαϊκό άσμα που τραγουδούσαν οι εργάτες που άλεθαν στους μύλους.
Η δεύτερη είναι εκείνη
που παρουσιάσαμε στην αρχή. Έχει μεσαιωνικές καταβολές, ως θέμα την πλεονεξία, αναφέρεται
στον Επίσκοπο Δαμαλά (Τροιζήνας) και το ιστορικό
πλαίσιο της διασώζει ο Αδαμάντιος
Κοραής.
