Μνημείο Δεξίλεω
«Κι από το πρώτο μάρμαρο κι από το πρώτο μνήμα
ακούω φωνή που χύνεται κι ακούω φωνή που
λέει:
- Εμέ Δεξίλεω με λένε. Εγώ είμαι της
Αθήνας
το λατρεμένο το παιδί, τ΄ αγένειο
παλληκάρι.
Μ’ ανάθρεψαν τα βροντερά τραγούδια του
Τυρταίου
και τάραξαν τον ύπνο μου τα όνειρα του
Αισχύλου.
Έξω στο δρόμο, στη δουλειά, στου κάμπου
τον αέρα
Μού ΄θρεψε ο ήλιος το κορμί και τ’ άνοιξε
σαν άνθος
και στο Γυμνάσιον ο θεός που τα βοηθάει
τα νιάτα
μου τό ’πλασεν αρμονικά, σφικτό, χυτό
και ωραίο
Κωστής Παλαμάς
|